یادداشت کن لذت ببر

<<مري مك كلر>> دوازده سال است كه در اين جزيره كار مي كند. او از انزواي آن جا لذت مي برد و مي گويد <<اين جا يك محل فانتزي استاندارد براي من است.>> با اين حال او هم اتفاقات عجيبي را تجربه كرده است. وي مي گويد<<بارها برايم اتفاق افتاده كه احساس مي كردم كسي مرا نيشگون مي گيرد. من توضيحي براي آنها ندارم به همين خاطر هيچ وقت در موردشان با كسي حرف نزدم.>>
<<جان بنر>> در دهه پنجاه، چهار سال از عمر خود را در اين زندان گذراند اين سارق بانك كه هم اكنون در آريزونا زندگي مي كند درباره زوزه هاي باد مي گويد <<شب ها وقتي با چشمان باز دراز مي كشيدم به زوزه باد گوش مي دادم. زوزه اي وحشت انگيز بود و انسان احساس مي كرد ارواح هم با باد هم نفس شده اند. سعي مي كردم عقلم را از دست ندهم هنوز هم هر وقت به آلكاتراز فكر مي كنم به ياد بي رحمي هايش مي افتم.>> هر روز هزاران توريست از جاهاي مختلف به آلكاتراز مي آيند و از سلول هاي مختلف آن كه هر يك نام زنداني خود را بر سر در خود دارند ديدن مي كنند. وقتي خورشيد غروب مي كند ديگر كسي از آلكاتراز نمي رود بلكه همه از آن فرار مي كنند. جانسون، نگهبان شب، نيز پس از گذراندن شبي در ميان زوزه هاي ارواح كشته شدگان آلكاتراز، صبح روز بعد مي گريزد تا چند ساعتي احساس امنيت نمايد

داستان واقعی از یک دختر

طبق گزارش دريافتي از اسياي دوردر يكي از پاركهاي كوچك در كشور تايلند دخترك عجيبي چند وقتي مردم ان منطقه را سر در گم كرده است. در اكثر عكسهايي كه در اين پارك گرفته ميشود اين دختر وجود دارد در صورتي كه اين دختر را تابه حال كسي از نزديك نديده است اين موضوع براي همه عادي شده بود تا اين كه خبرنگاري طي تحقيق از مردم فهميد اين دختر حدود چند سال پيش فوت شده است.

مردم وحشت كرده و از پارك دوري كردند.مسئولين پارك از روزنامه مذكور شكايت كرده و آن ها ناچار به عذرخواهي شدند و مردم دوباره به پارك روان شدند كه دوباره عكاسي عكس اين دختر در را در عكسي ثبت كرد.
عكاس بيچاره را جريمه و به زندان انداختند ولي او قسم مي خورد عكس واقعي است.
دوباره مدتي گذشت و بعد از مدتي دوربين كنترل ترافيك عكس اين دختر را در بين مردم ثبت كرد.
مامور مذكور از كار بي كار و جريمه شد.

از آن پس كسي آن دختر را نديد و اگر هم ديد به روي خودش نياورد.

مدرسه ی ارواح

تعداد زيادي از دانش آموزان يک مدرسه هندي که مدرسه شان در حياط يک گورستان واقع شده از کابوس هاي شبانه رنج مي برند، در نتيجه از مسوولان مدرسه خواستند محل مدرسه را تغيير دهند.

رقيب انصاري 6 ساله مي گويد؛ <<من از وقتي که مرده ها را به خواب مي بينم که تهديدم مي کنند به موقع به مدرسه بيايم، ديگر به مدرسه نمي روم.>>

در اين هفته صدها کودک دبستاني به همراه والدين شان به نشانه اعتراض در مقابل دفتر مديريت مدارس منطقه جمع شدند و خواستار آن شدند که محل مدرسه تغيير کند.

حدود 200 کودک در اين مدرسه به صورت شيفتي درس مي خوانند. اين مدرسه به دليل عدم در اختيار داشتن زمين کافي براي راه اندازي مدرسه و همکاري نکردن مقامات در روستاي کوهاري در اين محل واقع شد.

برخي از اين والدين گفته اند خواب و سلامت فرزندان شان به دليل کابوس هايي که در مورد ارواح مي بينند مختل شده است.

يکي از والدين مي گويد؛ <<آنها تمام روز با هم درس مي خوانند، بازي مي کنند و ناهارشان را در حالي مي خورند که روي سطح سيماني قبرها نشسته اند. اما حالا ارواح مي خواهند فرزندان ما را تسخير کنند و اين امر باعث بيماري کودکان شده است.

ما راهي جز فرستادن فرزندان مان به اين مدرسه نداريم زيرا نزديک ترين مدرسه جز اين دست کم 4 ساعت تا روستا فاصله دارد.>>

در اين قبرستان بيش از 100 مقبره وجود دارد که تعدادي از آنها نيز تازه هستند و ظرف چند ماه گذشته کنده و پر شده اند.

مقامات استان پرجمعيت بيهار گفته اند درصددند محلي تازه براي مدرسه بيايند.

يکي از اعضاي شوراي اداره روستا در اين مورد گفت؛ <<شايد درگذشتگان نيز از شلوغي حياط گورستان ناراضي باشند و ديگر هنگام آن رسيده که فکري براي اين موضوع بکنيم.

روح هلندی

بي شك داستان (روح هلندي) معروف ترين داستان در ميان تمام كشتي هاي شبح زده مي باشد. هر چند كه بيشتر اين داستان با افسانه عجين گشته است ولي اصل آن بر پايه حقيقت مي باشد. در سال 1680 يك كشتي به فرماندهي ناخدا (هندريك و اندردكن) سفر خود را از آمستردام به (باتاويا) بندري در هندشرقي آغاز كرد. بنا براين افسانه، وقتي كشتي (واندردكن) در حال گذشتن از (دماغه اميدنيك) بود گرفتار طوفاني سهمگين شد. واندردكن توجهي به خطرات اين طوفان كه از نظر ملاحان هشداري از جانب خداوند بود، نكرد. كشتي در نبرد با طوفان و گردباد از هم پاشيد و غرق شد و همه خدمه آن طعمه دريا شدند. مي گويند واندردكن توسط خداوند تنبيه شد. تنبيه او اين بود كه روحش تا ابديت در نزديكي دماغه در كشتي خود سرگردان باشد. چيزي كه اين افسانه را ماندگار كرده اين است كه تاكنون بارها حتي در قرن بيستم افراد مختلفي ادعا كرده اند (روح هلندي) را ديده اند. يكي از نخستين شاهدان اين ادعا كاپيتان و خدمه يك كشتي انگليسي در سال 1835 بودند. آنها اعلام كردند كه در طوفاني وحشتناك كشتي روح مانندي را ديده اند كه به كشتي آنها نزديك شده است. آن كشتي آنقدر نزديك شد كه خدمه انگليسي از تصادف قريب الوقوع دو كشتي به هراس افتادند ولي ناگهان كشتي ارواح ناپديد گشت.
(روح هلندي) بار ديگر در سال 1881 توسط دو نفر از ملوانان كشتي (باچانته) ديده شد و روز بعد از آن يكي از آن دو نفر از بالاي بادبان كشتي به پايين افتاد و از دنيا رفت. در ماه مارس سال 1939 هم اين كشتي ارواح در ساحل آفريقاي جنوبي ديده شد و تعداد زيادي از مردم كه در ساحل مشغول استراحت و تفريح بودند قسم خوردند كه با چشمان خود آن را ديده اند و جزئيات كشتي هلندي را توصيف نمودند. درآن روز، روزنامه چاپ آفريقاي جنوبي در گزارش خود نوشت: (آن كشتي با سرعتي وهم آلوده مستقيم به سوي ساحل پيش مي آمد. همه به تكاپو افتاده بودند و مي پرسيدند كه آن چيست و از كجا آمده است؟ ولي درست وقتي كه هيجان به اوج خود رسيد، كشتي اسرارآميز همان طور كه ناگهان آمده بود، ناگهان ناپديد شد. آخرين باري كه اين كشتي ديده شد در سال 1942 و در ساحل كيپ تاون بود. در آن روز چهار نفر روح هلندي را ديدند كه به ناگاه محو شد.

ارواح درياچه گريت ليكس

_ گويي درياچه (گريت ليكس) در آمريكا هيچگاه بدون حضور ارواح خود معنا ندارد. در ماه سپتامبر سال 1678 كشتي (گريفن) اسكله (گرين بي) در ميشيگان را ترك كرد و مدتي بعد ناپديد شد ولي تا سالها بعد ملوانان مختلفي ادعا مي كردند كه (گريفن) را شناور بر روي درياچه ديده اند.
_ (ادموند فيتز جرالد) كشتي معروفي بود كه به دنبال كشف معادن تازه در درياچه گريت ليكس به اين سو و آن سو مي رفت. ولي اين كشتي بزرگ در روز نوزدهم نوامبر سال 1975 غرق شد و تمام 26 خدمه آن جان خود را از دست دادند. ده سال بعد كاركنان يك كشتي تجاري اعلام كردند كه (ادموند فيتز جرالد) را در ميان آبها ديده اند كه به جلو مي تازد.
_ در سال 1988 يك غواص آمريكايي در اعماق درياچه (سوپريور) گريت ليكس شنا مي كرد كه به بقاياي كشتي بخار (امپراطور) رسيد. او به داخل بازمانده هاي كشتي شنا كرد تا قسمت هاي مختلف آن را تماشا كند. اين غواص قسم مي خورد كه در خوابگاه كشتي، يكي از خدمه را ديده است كه بر روي تختي شكسته خوابيده بود. در همان هنگام روح برگشت و به غواص نگاه كرد.

چهره هايي بر آب

در ماه دسامبر سال ( 1924جيمز كورتني) و (مايكل ميهان) دو تن از خدمه هاي كشتي (اس. واتر تاون) در همان حالي كه كشتي به سوي كانال پاناما درحركت بود داشتند تانكر نفتكش را تميز مي كردند ولي متاسفانه در اثر استنشاق گاز درون تانكر جان خود را از دست دادند. در آن زمان رسم بود جسد ملواناني كه در حال سفر از دنيا مي رفتند را درون دريا مي انداختند جسد اين دو ملوان نيز به دريا انداخته شد ولي اين آخرين باري نبود كه ملوانان جيمز و مايكل بد اقبال را مي ديدند. روز بعد و همينطور چند روز پس از آن چهره روح مانند آن دو بر روي آبهاي اطراف كشتي ديده مي شد. شايد اگر كاپيتان كشتي عكس اين چهر هاي درون آب را نمي گرفت و به همراه خود نمي آورد هيچكس اين داستان را باور نمي كرد.

رودخانه مرگ

اين كه يك كشتي در اقيانوس هاي وسيع، ژرف و مه آلود گم شود عجيب به نظر نمي رسد و قابل پذيرش است ولي چطور ممكن است يك كشتي در يك رودخانه ناپديد شود و ديگر هيچ اثري از آن بر جاي نماند؟ در ژوئن سال 1872 كشتي بخار (آيرون ماونتين) با بار پنبه و بشكه هاي ماسه آهك از بندر (ويكس برگ) در رودخانه (مي سي سي پي) به راه افتاد و رو به شمال رودخانه به مقصد بندر (پتيزبورو) حركت كرد. تعدادي الوار نيز از پشت كشتي با طناب كشيده مي شد. اواخر آن روز كشتي بخار ديگري به نام (ايروكيس چيف) الوارها را سرگردان بر روي رودخانه يافت. طناب آنها بريده شده بود. خدمه (ايروكيس چيف) الوارها را از آب گرفتند و صبر كردند تا كشتي (آيرون ماونتين) برسد و دوباره آنها را به خود ببندد. ولي آن كشتي هرگز نيامد. پس از آن ديگر هيچكس آيرون ماونتين و خدمه آن را نديد. هيچ اثري از آن كشتي بزرگ رودخانه مي سي سي پي كشف و حتي تكه اي از بدنه آن هم يافت نشد.

كوئين مري

يكي از شناخته شده ترين و مشهورترين كشتي هاي اقيانوس پيماي دنيا (كوئين مري) مي باشد كه هم اكنون تبديل به هتلي جذاب براي توريست ها شده است. مي گويند اين كشتي ميزبان چندين روح مي باشد. يكي از اين اشباح، روح (جان پدر) مكانيك هفده ساله است كه در سال 1966 در نزديكي موتورخانه كشتي در هنگام كار روزانه لاي در (آب بند( (دري كه با چرخ هاي مخصوص بسته مي شد و آنقدر محكم بود كه آب هم از لاي درز آن به داخل نفوذ نمي كرد) قرار گرفت و از دنيا رفت. سالهاست كه هرازگاهي از اطراف در صداي تق تقي به گوش مي رسد. يك راهنماي تور مي گويد: يك بار شبحي سياه پوش را كنار در آب بند ديده است.
او صورت شبح را به وضوح ديده و وقتي آن را با عكس (جان پدر) مقايسه كرد دريافت كه او خود (جان پدر) بوده است. روح يك زن اسرارآميز سپيد پوش نيز گاه به گاه روي عرشه كشتي ديده مي شود ولي او هميشه وقتي به پشت دكل مي پيچد، ناپديد مي شود. روح بعدي مردي با لباسي آبي و خاكستري است. او را بارها در راهروي موتورخانه ديده اند. در كنار استخر كشتي هم صداها و خنده هاي عجيبي به گوش مي رسد. تاكنون چندين بار شبح پسربچه كوچكي نيز در اطراف استخر ديده شده است.

بازگشت دريا سالار

روز 22 ژوئن سال 1899 دقيقا راس ساعت 3:39 بعدازظهر، ناو سلطنتي ويكتوريا با كشتي ديگري تصادف كرد و غرق شد. بيشتر خدمه مردند و فرمانده ناو درياسالار (سرجورج تريون) نيز در ميان مردگان بود.
تحقيقات و گزارشات بعدي نشان مي داد كه اين حادثه به خاطر فرمان اشتباه سرجورج صورت گرفت. بازماندگان آن كشتي مي گويند: وقتي ناو در حال غرق شدن بود صداي فريادهاي او را مي شنيدند كه مي گفت: (همه اش تقصير من بود.) درست در زمان غرق شدن كشتي، همسر سرجورج در خانه خود در لندن جشن برپا كرده بود. چند تن از مهمانان او قسم مي خورند كه كمي پس از ساعت 3:30 بعد ازظهر سرجورج را ديدند كه در اتاق كار خود قدم مي زد.

روح گريت ايسترن

كشتي (گريت ايسترن)، تايتانيك زمان خود بود. اين كشتي صدهزار تني در سال 1857ساخته شد و شش برابر كشتي هايي بود كه تا آن زمان روي درياها شناور مي شدند. ولي مقدر شده بود كه (گريت استرن) هم درست مثل تايتانيك با مشكل مواجه شود. آن كشتي آنقدر سنگين بود كه وقتي سازندگانش سعي كردند آن را به آب بيندازند كشتي در آب فرو رفت و مكانيزم آن از كار افتاد. تا يك سال در بندر مانده بود و از آن استفاده نمي شد زيرا سازندگان آن ديگر پولي براي تعميرات نداشتند. بالاخره يك شركت بزرگ كشتيراني، گريت ايسترن را خريد و ساخت آن را تمام كرد و آن را به آب انداخت اما در اولين سفر مخزن بخار عظيم الجثه كشتي منفجر شد و يك نفر جان خود را از دست داد و چندين تن به شدت با آب داغ سوختند.
يك ماه بعد از اين سانحه (ايسامبارد برونل) سازنده اين كشتي دچار سكته شد و از دنيا رفت. اين كشتي منحوس كه هيچوقت مسافر زيادي نداشت در چهارمين سفر دريايي گرفتار طوفان شد و به شدت خسارت ديد به طوري كه بايد مجددا تعمير مي شد. در سال 1862 در سفري كه در آن تعداد مسافرانش به هزار و پانصد نفر رسيده بود و اين براي گريت ايسترن يك ركورد به حساب مي آمد، بدنه كشتي از قسمت زيرين شكافت و اگر بدنه آن دوجداره نبود كشتي مسلما غرق مي شد. ديگر همه آن كشتي را نحس و بدشگون مي دانستند. خدمه بارها مي شنيدند كه صداي چكش از قسمت هاي زيرين به گوش مي رسد، صدايي كه منشا آن دقيقا معلوم نبود. ملوانان مي گفتند اين صدا آنقدر بلند است كه در طوفان هاي شديد هم به گوش مي رسد و اغلب آنها را از خواب عميق هم بيدار مي كند.
اين كشتي هيچوقت در كار خود موفق نبود و نتوانست سودي روانه جيب صاحبان خود نمايد و خيلي زود كشتي هاي جديدتر و مدرن تر جاي آن را گرفتند. تا دوازده سال بعد كشتي (گريت ايسترن) در گوشه اي از بندر افتاده بود و زنگ مي زد تا اين كه يك كارخانه ذوب فلزات آن را خريد. وقتي كارگران كارخانه قطعات كشتي غول آسا را از هم جدا كردند، در برابر حيرت همگان منشا آن صداهاي عجيب و مرموز كوبيدن چكش و شايد بتوان گفت آن چكش زدن هاي شبح گونه كشف شد.
در ميان دوجدار فلزي بدنه كشتي، اسكلت يك كارگر كشتي ساز كه در زمان ساخت كشتي (گريت ايسترن) به طرز مشكوكي ناپديد شده بود، پيدا شد.

كشتي بدون خدمه

داستان (مري سلست) خود به تنهايي مي تواند مطلب دو صفحه اي (ديگران) را پركند زيرا يكي از معروف ترين و مرموزترين داستان هاي ارواحي است كه هنوز اسرار آن كشف نشده و مبهم مانده است. روز سوم دسامبر سال 1872 خدمه كشتي (دي گراتيا) كه از نيويورك به سمت (گيبرالتار) در حركت بودند كشتي مري سلست را يافتند كه بدون هيچ سرنشيني در 600 مايلي غرب پرتغال در حركت بود. اين كشتي در موقعيتي كاملا ايده آل و خوب به سر مي برد. بادبانها برافراشته بودند و محموله كه هزار و هفتصد بشكه الكل صنعتي بود همه دست نخورده سر جاي خودشان قرار داشتند اما اثري از كاپيتان (بنجامين بريگز) ناخداي كشتي همسرش، تنها دخترش و هفت خدمه آن ديده نمي شد. بعضي ها مي گويند قايق نجات گم شده بود و اثري از آن، به چشم نمي خورد ولي برخي ديگر مي گويند آن قايق سرجاي هميشگي خود روي عرشه قرار داشت. تنها چيز هايي از وسايل كشتي كه سرجاي خود نبود دستگاه زمان سنج، دستگاه مسافت سنج و بارنامه كشتي بودند. هيچ نشانه اي از كشمكش، درگيري، طوفان يا هر اتفاق ناخوشايند ديگري در كشتي به چشم نمي خورد. آخرين چيزي كه در دفتر سفرنامه كشتي نوشته شده بود، تاريخ 24 نوامبر بود و هيچ نشانه اي از بروز حادثه يا خطر نداشت اگر ساكنان كشتي درست پس از آن تاريخ آن را ترك كرده بودند به آن معناست كه مري سلست مدت يك هفته و نيم بدون سرنشين و خدمه به راه خود ادامه داده است ولي اين غيرممكن به نظر مي رسد. خدمه كشتي (دي گراتيا) مي گويند: نوع حركت كشتي و وضعيت بادبان ها كاملا طبيعي و تنظيم شده بود و ممكن نيست بدون حضور خدمه، كشتي اين طور دقيق به راه خود ادامه بدهد. ظاهرا كسي يا چيزي چندين روز كشتي را كنترل كرده است. سرنوشت سرنشينان مري سلست هنوز هم اسرارآميز و مبهم مي باشد.

كشتي نفرين شده

بعضي كشتي ها بدشانس هستند و ملوانان آنها را (نفرين شده) مي دانند. كشتي (آمازون) در سال 1861 در جزيره (اسپنسر) در (نو اسكاتيا) نامگذاري و افتتاح شد و درست 48 ساعت پس از آغاز فعاليت، كاپيتان آن به طور ناگهاني از دنيا رفت. (آمازون) در اولين سفر خود به يك سد ماهيگيري(حصار) برخورد كرد و بدنه آن شكاف برداشت. وقتي كارگران در حال تعمير بدنه بودند، كشتي طعمه حريق شد و بخشي از عرشه آن سوخت.
مدتي بعد از شروع سومين سفر دريايي در اقيانوس اطلس، آمازون با كشتي ديگري تصادف كرد. سرانجام در سال 1868 اين كشتي بديمن و بدشانس در ساحل (نيوفوندلند) لنگر انداخت و صاحبانش تصميم گرفتند آن را به خريداران (قراضه) بفروشند اما اين پايان سرنوشت عجيب آمازون نبود. در سال 1872 كاپيتاني به نام (بنجامين بريگز) كشتي آمازون را پس از سالها بيكار ماندن خريداري نمود و به همراه خانواده اش به سوي درياي مديترانه حركت كرد. او قبل از حركت نام كشتي را به (مري سلست) تغيير داد...!

شبحی با چشمان گریان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: